Yassine - Afrika Museum - World Press Photo - Door de lens van
Instagram live - Interviews

Talking Photography

De African Photojournalism Database is een initiatief van World Press Photo en Everyday Africa en helpt fotografen uit Afrika op de radar te komen van internationale media. De tentoonstelling 'Door de lens van' laat het werk zien van 17 getalenteerde fotografen die afkomstig zijn uit verschillende Afrikaanse landen. In de Instagram live ‘Talking Photography’ spraken we met vijf van hen.

De host, Ilvy Njiokiktjien, is een onafhankelijke fotograaf en multimedia journalist uit Nederland. Ze heeft in vele delen van de wereld gewerkt en sinds 2007 focust zij zich met haar werk regelmatig op Afrika. Haar werk is verschenen in The New York Times, TIME, Newsweek, STERN, Telegraph Magazine en nog veel meer. Haar foto's zijn tentoongesteld in verschillende musea en fotofestivals. Ilvy won, naast andere prijzen, twee World Press Photo awards en werd als eerste benoemd tot Fotograaf des Vaderlands. Kortom, Ilvy weet waar ze over praat!

#1 Sydelle Willow Smith (Zuid-Afrika) - Un/Settled

“Ik groeide op in de jaren vlak na de apartheid. Sinds de basisschool is mij verteld dat ik een kind van de regenboognatie ben. Toch worden in Zuid-Afrika onze relaties grotendeels beslecht – beïnvloed, beperkt, ingeperkt, aangetast, afgebakend – op basis van ras. Ik moet de lens richten op de wereld van witheid waarin ik mij bevind, het voorrecht, de schaamte en het oncomfortabele gevoel hier thuis te horen. Dit project is geen didactische toespraak of verkondiging. ‘Un/Settled’ is ontstaan uit kwetsbaarheid en ook uit nieuwsgierigheid. Het is een momentopname van onze gezamenlijke geschiedenis die de moeite van het vastleggen waard is, waarvan de oorsprong zich ergens achter ons en onder ons is.”

#2 Mahmoud Khattab (Egypte) - The Dog Sat Where We Parted

“In dit project deel ik mijn ervaringen tijdens mijn dienstplicht voor mijn land. Dienstplicht geldt voor alle goedgekeurde mannen in Egypte. Ze kunnen beperkt werken en reizen, tenzij ze de dienstplicht hebben afgerond. Tijdens mijn dienstplicht heb ik het hele land doorkruist; de meeste tijd alleen. Ik deed wat mij de meeste energie gaf: door foto’s en verhal

#3 Yassine Alaoui Ismaili (Marokko) - Casablanca, Not the Movie

“De titel van dit langlopende project verwijst naar de beroemde film Casablanca (1942), die niet in de gelijknamige stad werd gefilmd, maar in een studio in Hollywood. Het is zowel een ode aan de stad dat mijn thuis is, als een poging om cliché beelden te nuanceren. Er zijn mensen die deze beroemde stad in Marokko alleen kennen van beelden uit reisgidsen, films en oriëntalistische fantasieën. Casablanca is een stad bestaande uit uiteenlopende culturen, gevormd door talloze stromingen die tegenover elkaar lijken te staan. Ik wil realistische straatbeelden en omstandigheden van Casablanca tonen. Taferelen die je niet zou opmerken als je ze niet zou kunnen zien door de lens van een Marokkaan die er is geboren, getogen en nog altijd woont.”

#4 Etinosa Yvonne (Nigeria) - It’s all in My Head

‘It’s All in my Head’ is een lopend, persoonlijk project over de verwerkingsmechanismen van mensen die terrorisme en gewelddadige conflicten hebben overleefd. In de afgelopen twintig jaar is de hoeveelheid terreur en het aantal gewelddadige conflicten in Nigeria toegenomen. Sommige overlevenden hebben van dichtbij meegemaakt hoe zij en hun naasten slachtoffer werden van extreem geweld. In sommige gevallen zijn al hun bezittingen vernield. Na verloop van tijd vinden de overlevenden een manier om de draad weer op te pakken en zich aan te passen aan hun nieuwe leven. Veel van deze overlevenden dragen de gedachte aan wat ze hebben meegemaakt en wat ze zijn kwijtgeraakt voor de rest van hun leven met zich mee. Daardoor kunnen ze niet zomaar ‘doorgaan’. Met deze portretten onderzoek ik hoe deze overlevenden daarmee omgaan. Door over de portretten een extra laag te leggen met foto’s, die hen motiveren om door te gaan."

#5 Jacques Nkinzingabo (Rwanda) - The Country in Progress

“Ik wil de cultuur en tradities van Rwanda laten zien, hoe mensen over het land denken, en nieuwe identiteiten en nieuwe zienswijzen uitvinden. Ik fotografeer verschillende mensen en hun omgevingen in het land. Rwanda’s ‘ongeziene’ kant die bestaat buiten het trauma van de genocide. Met deze portretten en landschappen wil ik verhalen delen, zowel binnen Rwanda als daarbuiten. Verhalen die vertellen over de schoonheid, weerbaarheid en diversiteit van het land, van het verleden tot het heden.